Van Peter Sanders (Dutch Mixhistory) ontvingen wij de volgende annekdotes aangaande de Dolce Vita (mini)mixen. Het betreft een anekdote van Ben Liebrand en ook arrangeur Emanuele Luzzi doet een duit in het zakje.
Het gaat in eerste instantie over Emanuele Luzzi, de arrangeur van het nummer.
Er staat me iets van bij dat Ryan met een atari en een diskette mijn studio binnenkwam. Wat ik niet meer weet is of we die diskette toen ook daadwerkelijk gebruikt hebben, omdat ik zelf op de MPC 60 werkte en die geen atari diskette kan lezen.
Het kan zijn dat we midi partijen via de midi poort naar de MPC hebben overgezet. In dat geval hebben we inderdaad deels dat arrangement gebruikt.
Wie dat arrangement gemaakt had heb ik nooit geweten.
Dat blijkt dus mr. Luzzi te zijn.
Mr Luzzi is er in de studio in ieder geval niet “in persoon” bij geweest.
En ik heb me ook niet bemoeid met de verdere credits op de plaat.
Wat me meer van deze opname bijstaat is dat Ryan regelmatig in onze koelkast was te vinden, en zich wel heel erg thuis voelde in onze keuken.
Wat wel sneu was dat Arcade andere ideeen had over deze versie dan Ryan zelf, en dat er meerdere remixes gemaakt zijn in een poging om beiden tevreden te stellen.
Misschien is deze compromis aanpak de reden geweest dat het eind resultaat niet 100% overtuigde.
De eerste (de meest recht voor zijn raap en redelijk lompe maar daardoor lekkere mix) is helaas niet gebruikt door deze perikelen.
Groeten Ben
en:
Dear Mr. Sanders,
I’m Emanuele Luzzi (not Emanuelle) from Italy, and I found a mistake in the record credits of Ryan Paris’ Remix of “Dolce Vita”, in which I appear as a vocalist. Actually I’ve done musical arrangements on the 3 “Downtown” versions. Except when I’m under the shower, I never sang in my whole life.
I’m sure there has been a misunderstanding and that’s not your fault at all, so I hope you will take care of it as soon as you can. Thank you very much for your attention.
Ciao Ciao
P.S. Say hello to Ben.
